Zoutproducent Nobian is het eerste grote Nederlandse bedrijf dat afspraken maakt met de overheid over het verminderen van de CO2-uitstoot. De zoutfabrieken in Hengelo en Delfzijl gaan van het gas af en volledig over op elektriciteit. Bij de chloorproductie in Rotterdam wordt het elektriciteitsgebruik met 15 procent teruggebracht, om op die manier het stroomnet te ontlasten. Minister Sophie Hermans van Klimaat en Groene Groei tekent vanmiddag in Den Haag het contract met de directie van het bedrijf.
Het kabinet probeert met zo'n twintig grote industriële bedrijven maatwerkafspraken te maken over het verminderen van de CO2-uitstoot. Afspraken met de grote uitstoters in Nederland kunnen het halen van de klimaatdoelen van 2030 dichterbij brengen.
Nobian gaat grote investeringen doen in Nederland in de elektrificatie van de twee Nederlandse productielocaties. Waar veel bedrijven momenteel geen aansluiting kunnen krijgen op het stroomnet vanwege het overvolle netwerk is dat hier geen probleem; in Groningen is genoeg capaciteit en in Hengelo wordt momenteel al gewerkt aan de uitbreiding van de capaciteit.
Het gaat naast Nobian om onder andere Tata Steel IJmuiden, de raffinaderijen en chemische fabrieken van Shell in Pernis en Moerdijk en de kunstmestfabriek van Yara in het Zeeuwse Sluiskil. De bedrijven kunnen subsidie krijgen als ze een stap verder gaan dan de regels voor verduurzaming voorschrijven.
Minister Hermans hoopt dat nu er één schaap over de dam is, er snel meer volgen. "Nobian laat zien wat mogelijk is: een CO2-neutrale productie in 2030, ruim voor de doelen van het Klimaatakkoord", aldus de minister tegen de NOS.
Toch is het de vraag of de andere bedrijven snel over de brug komen. De energie-intensieve industrie in Nederland klaagt steen en been over de internationale concurrentiepositie. Energie is in Europa veel duurder dan in de VS en de energiekosten in Nederland zijn veel hoger dan in België, Duitsland en Frankrijk. Omdat de hoofdkantoren van industriële bedrijven in Nederland meestal in het buitenland zitten, wordt er steeds vaker in andere landen geïnvesteerd.
Voor Nobian - dat weliswaar buitenlandse eigenaren heeft, maar haar hoofdkantoor in Amersfoort heeft - is verhuizen niet aan de orde. Het bedrijf is afhankelijk van de zoutgronden in Twente en Groningen. Transport over grote afstanden is te duur, omdat na zuivering slechts een klein deel als geschikte grondstof voor de industrie overblijft. En chloor, waarvoor het zout als grondstof dient, mag vanwege veiligheidsredenen niet over grote afstanden getransporteerd worden.